Kluczową postacią w filozofii greckiej jest Sokrates. Sokrates studiował pod kierunkiem kilku sofistów, ale przekształcił grecką filozofię w gałąź filozofii, która jest kontynuowana do dziś. Mówi się, że po wizycie w wyroczni w Delfach spędził większość swojego życia na przesłuchiwaniu każdego w Atenach, kto chciał go zaangażować, w celu obalenia przepowiedni wyroczni, że nie będzie człowieka mądrzejszego od Sokratesa. Sokrates używał krytycznego podejścia zwanego „elenchus” lub metodą sokratyczną do badania poglądów ludzi. Jego celem było badanie rzeczy ludzkich: dobrego życia, sprawiedliwości, piękna i cnoty. Chociaż Sokrates sam nic nie napisał, niektórzy z jego licznych uczniów zapisywali jego rozmowy. Za zepsucie młodzieży i bezbożność był sądzony przez grecką demokrację. Został uznany za winnego i skazany na śmierć. Chociaż jego przyjaciele oferowali mu pomoc w ucieczce z więzienia, zdecydował się pozostać w Atenach i przestrzegać swoich zasad. Jego egzekucja polegała na wypiciu trującej cykuty, a on sam zmarł w 399 roku p.n.e.

Platon

Platon był uczniem Sokratesa. Platon założył Akademię Ateńską i napisał szereg dialogów, w których zastosował sokratejską metodę dociekań do zbadania problemów filozoficznych. Niektóre centralne idee dialogów Platona to nieśmiertelność duszy, korzyści z bycia sprawiedliwym, że zło jest ignorancją i teoria form. Formy są uniwersalnymi właściwościami, które stanowią prawdziwą rzeczywistość i kontrastują ze zmiennymi rzeczami materialnymi, które nazwał „stawaniem się”.

Arystoteles

Arystoteles był uczniem Platona. Arystoteles był być może pierwszym prawdziwie systematycznym filozofem i naukowcem. Pisał o fizyce, biologii, zoologii, metafizyce, estetyce, poezji, teatrze, muzyce, retoryce, polityce i logice. Arystotelesowska logika była pierwszym typem logiki, który próbował skategoryzować każdy ważny sylogizm. Arystoteles był wychowawcą Aleksandra Wielkiego, który z kolei w szybkim tempie podbił znaczną część starożytnego świata. Hellenizacja i filozofia arystotelesowska wywarły znaczny wpływ na niemal wszystkich późniejszych zachodnich i bliskowschodnich filozofów, w tym hellenistycznych, rzymskich, bizantyjskich, zachodnich średniowiecznych, żydowskich i islamskich.